Ανέχεια.. προτέρημα ή ελάττωμα; English Version: Tolerance in Life
… υπήρχε κάποτε μια φιλία ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Το ένα πρόσωπο το λέγανε Ζωή και το άλλο Ανέχεια. Η Ζωή ήταν δραστήρια και πολύ απαιτητική σε όλα της. Η Ανέχεια ήταν πιο ήπιων τόνων μα ήρεμη δύναμη στην σχέση αυτή. Μια ημέρα η Ζωή το παρατράβηξε με τα καπρίτσια της και τα τερτίπια της κι η Ανέχεια δεν άντεξε άλλο. Πόση ανέχεια πια.. κι έτσι η βαθιά αυτή σχέση ξαφνικά έληξε. Ξαφνικά ή μήπως όχι και τόσο ξαφνικά τελικά; Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας πως για να προοδεύσουμε πρέπει να είμαστε άνθρωποι ταπεινοί, με σκυμμένο το κεφάλι όπως λέει κι ο σοφός λαός. Από τα παιδικά μας χρόνια κάνουμε αδελφική μας φίλη την ανέχεια. Την έχουμε μαζί μας και την επιδεικνύουμε ως προτέρημα ακόμη και σε στιγμές που μας βλάψανε στη πορεία της ζωής μας. Στο παιχνίδι που δεν μας παίξανε ήταν εκεί η ανέχεια. Στα λόγια φίλων που ακούσαμε και δεν αντιδράσαμε ήταν εκεί. Στο σχόλιο του δασκάλου που μας μείωσε ήταν και πάλι εκεί. Στην δύσκολη εφηβεία μας την ξεχάσαμε θέλοντας με επαναστατική διάθεση να την ξεφορτωθούμε για λίγο, να απαγκιστρωθούμε από αυτήν μα κι εκεί κατηγορηθήκαμε για ανάρμοστη εφηβική συμπεριφορά κι έτσι από τύψεις την βάλαμε και πάλι στην παρέα μας. Ακόμη κι αργότερα ως ενήλικες πια, σε σχέσεις ερωτικές, συναδελφικές αλλά και φιλικές η ανέχεια ήταν πανταχού παρούσα. Η ζωή είναι απαιτητική και γεμάτη προκλήσεις. Δεν ξέρουμε ποτέ τι θα φέρει ένα αύριο και κάθε ημέρα που περνάει προσθέτει και κάτι καινούριο στην ήδη διαμορφωμένη προσωπικότητά μας. Το σίγουρο είναι πως τα όρια μεταξύ ζωής και ανέχειας είναι πια λεπτά. Η ανέχεια αποτελεί ταυτόχρονα προτέρημα αλλά και ελάττωμα. Προτέρημα όταν χρησιμοποιείται με φειδώ και κατά τέτοιο τρόπο που δεν θα τσαλαπατήσει το «εγώ» σου. Ελάττωμα όταν έχει υπερβεί το χρονικό όριο χρήσης κι έχει εξαντλήσει κάθε απόθεμα υπομονής. Είναι μια χημική ένωση επικίνδυνη η σχέση μεταξύ ζωής και ανέχειας. Η δοσολογία θα πρέπει να είναι ανάλογη της δικής σου προσωπικότητας και ιδιοσυγκρασίας αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι πάντα καταστροφικό. Δώσε στη ζωή τον ρόλο που εσύ θέλεις μα που και που άσε και την ανέχεια να κλέβει για λίγο την παράσταση. Κι αν τελικά δεν βρεις τη πολυπόθητη δοσολογία μη πικραίνεσαι.. εκεί θα χρειαστεί να φωνάξεις το άλλο πρόσωπο αυτής της πολύτιμης παρέας..
την Επιμονή.
{English Version}
… there was once a mutual friendship between 2 persons. The one of the two was named Life and the other Tolerance. Life was an active and demanding person. Tolerance was a low profile one but remained “secret power” in this relationship. One day Life overdid it as usual so Tolerance could not bear more. How much tolerance indeed in life? From that moment relationship came to an end. Suddenly or maybe not so sudden ?
We grow up being taught that we have to be humble persons so as to succeed in life. Form our childhood we learn to make tolerance our best friend. We always keep “her” close to us, showing her off as a positive quality even at moments that hurt us along life.
In a game that other kids never included us to play our tolerance was there. In friends’ words that we listened to yet never reacted, tolerance was still there. In a teacher’s comment that hurt our self-esteem it was there too. In our tough teenage years we tried to get rid of tolerance for a while as a sign of our personal need for revolution but even there we might have been accused of not obeying to rules so out of guilt we made tolerance our friend once again. Later on in life as adults, in love affairs, relationships with colleagues or even friendly relationships, tolerance was virtually all around us.
Life is demanding, full of challenges. We are never aware of what tomorrow may bring yet every day that goes by in our life, adds something new to our personality. One thing is for sure though… the limits between life and tolerance are thin. You see tolerance can be at the same time a positive quality but also a negative one.
It is a positive one when it is used wisely and in a way that will not hurt our “ego”. It is a negative quality when it exceeds your limits of patience.
Tolerance and Life is a risky “chemical compound”. The dose in this cocktail should depend on your personality otherwise the result will be destructive. Give Life the role you desire on stage but let Tolerance “steal” some of the glam show at times. Even if you cannot conclude to the perfect dose do not feel bad about yourself… after all you may need to invite another valuable person in this company of life.. Persistence.